Brzmi to groźnie i złowieszczo ale to tylko zbieg okoliczności. W soboty od 9:00 wyruszamy na nasze „kijkowe” wędrówki , a w tę właśnie była data 14 i Walentynki.Zawsze jest nam miło i wesoło, ale tym razem (na pewno ) z racji tego dnia – było nam wyjątkowo. Zaczęliśmy od symbolicznego serduszka (pomysłodawczynią i wykonawcą była jedna z pań) które skutecznie i zdecydowanie wprawiło nas w jeszcze lepszy (i słodki) nastrój. Tak więc zaopatrzeni w serduszkowce lizaki – wyruszyliśmy . Obawy co do aury, okazały się niepotrzebne. Lekki mróz skutecznie unieruchomił wszelkie mokre miejsca na trasie, a padający śnieg i zimowe widoki zachwycały dodając sił i chęci do maszerowania dalej i dalej!

Przez 5 miesięcy naszych regularnych spotkań mieliśmy okazję „zakosztować” spacerów w różnych warunkach atmosferycznych. Był deszcz, wiatr, mróz, błoto, śnieg. Nigdy jednak pogoda nie spowodowała rezygnacji z pokonania trasy. Czasem zmoknięci a czasem przemoczeni, walczący ze ślizgawicą i przedzierający się przez krzaki (gdy drogą nie dawało się przejść), z uśmiechem reagowaliśmy na niespodzianki. I pokonywanie wszelkich trudności dawało nam więcej zadowolenia i satysfakcji, a co bardzo ważne – nikt z przemoczonych i zmokniętych nie nabawił się nawet kataru. Czyli dodatkowa zaleta NW – odporność!

Spacerujących w naszej grupie z każdą sobotą przybywa. NW łączymy z „małą” turystyką – czyli poznawaniem okolic. I tak w kwietniu (Miesiącu Pamięci Narodowej) połączymy spacer z mszą św. odprawioną w miejscu pamięci w Rożnowicach. Planujemy także spacer do Śnieżycowego Jaru i do Rezerwatu Wilków. W maju wyjeżdżamy na dwa dni nad morze (II weekend z NW) i tam doświadczać będziemy spacerów z kijami w okolicach Łeby.

Jak dotychczas (w naszym przypadku) wszystkie założenia i przesłania Nordic Walking są realizowane. Nie wymagają wysiłku, namawiania i nie sprawiają trudności. Dają radość, dobre samopoczucie, a często także prowokują chwile refleksji i zadumy.