I jak ująć w słowa to co czujemy…

p1020914Tylko tak można podsumować dzisiejsze spotkanie w Rożnowicach na Mszy Św. Chyba każdy z nas oczekiwał tego dnia bo – nie da się ukryć – kwietniowe spotkanie zapisało się na stałe w naszym kalendarzu…

Wczorajszy upiorny wiatr ustał i ranek powitał nas bezchmurnym niebem i słońcem. I choć po drodze przeszkody, to cóż…Włóczykije mają szczęście!

Wiosna w pełnym rozkwicie! Ptaki śpiewają i wszystko co może zieleni się. Jak dobrze jest od rana zakosztowac takich rarytasów.

Przejście do Miejsca Pamięci trwało 45 min. a tam już czekał na nas ks. Ryszard – od dzisiaj nasz Kapelan! Powitania, wyrazy sympatii i radości – a wszystko takie naturalne i spontaniczne jak Msza św. w której wzięliśmy udział.

Nie chcę pisać jak było bo za każdym razem to spotkanie pozostawia w nas wielki ślad Nie będę opisywać co czuliśmy (i czujemy) bo to trzeba przeżyć…

A po Mszy Św.zbiorowe zdjęcia w koszulkach z naszym logo! Każdy Włóczykij ma już takie ubranko (jedyne i niepowtarzalne) i nasz Ksiądz Kapelan także.

A resztę niech powiedzą zdjęcia…

Facebook comments:

5 Comments

  1. Renia J. Reply

    Błękitne niebo nad nami i wielka radość w nas ze spotkania w tak szczególnym miejscu .
    Każdy na pewno zachowa te wspomnienia głęboko w sercu .Do zobaczenia na wędrownych ścieżkach .

  2. KaJa Reply

    I tak (jak można było się spodziewać…) mimo nagłośnienia na Mszach Św. we wszystkich kościołach, leniwy ludek nie zechciał uczestniczyć. Nie nasza strata…
    My byliśmy i tego co w nas nikt nie odbierze!

  3. Danka Reply

    Szum drzew,śpiew ptaków ,promyki słonka przebijające się przez korony zielonych sosen i niezapomniane przeżycia…pozdrawiam…

  4. jureksen Reply

    jeżeli chcesz usłyszeć?ciszę ,która krzyczy? i znajdziesz się wśród zadumanych
    którzy pochylają głowę w imię pamięci o tysiącach pomordowanych
    pomyśl , Oni zostali tu przez oprawców brutalnie w lesie zakopani
    i uszanuj cmentarzysko pamięci tej tragedii w Rożnowicach, co nasze serca rani

    tam gdzie wiatr porusza drzewa szumiące
    tam gdzie dzisiaj tez słyszysz radosne ptaki śpiewające
    pochyl się w pokorze i z szacunkiem, zadumaj nad Ich i rodzin losem
    i krzycz na całym świecie o tej potwornej ludzkiej tragedii donośnym głosem

Skomentuj Danka Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.

Log in